Κατά το τρέχον έτος 2017 συμπληρώνονται:
– 100 χρόνια από τη Διακήρυξη Μπάλφουρ με την οποία δόθηκε από τον τότε βρετανό υπουργό εξωτερικών Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ η υπόσχεση για την εγκαθίδρυση μιας “εβραϊκής πατρίδας” στην μέχρι τότε υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνη,
– 70 χρόνια από το Σχέδιο Διχοτόμησης της Παλαιστίνης που ψήφισε ο ΟΗΕ και όριζε τη δημιουργία ενός αραβικού και ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη οδηγώντας στον αραβαοϊσραηλινό πόλεμο και την παλαιστινιακή Νάκμπα (Καταστροφή) του 1948-49 με την εκδίωξη περισσοτέρων των 750.000 Παλαιστινίων από τα εδάφη τους και την ισοπέδωση άνω των 400 παλαιστινιακών πόλεων και χωριών για τη δημιουργία του Ισραήλ,
– 50 χρόνια από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών με τον οποίο το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας προκαλώντας νέα κύματα προσφύγων και επιβάλλοντας στον εναπομείναντα γηγενή πληθυσμό σκληρή στρατιωτική κατοχή και καθεστώς απαρτχάιντ μετά την εγκατάσταση ισραηλινών εποίκων που έχουν φτάσει πλέον στον αριθμό των 600.000, και
– 10 χρόνια από την επιβολή πλήρους αποκλεισμού στη Λωρίδα της Γάζας που έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του πλανήτη με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον εξαθλιωμένο πληθυσμό της και επιπλέον έχει ήδη αντιμετωπίσει τρεις μεγάλης διάρκειας και ισχύος στρατιωτικές επιθέσεις (2008-2009, 2012, 2014) με χιλιάδες νεκρούς.
Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι περιορισμοί στη μετακίνηση λόγω των δεκάδων σημείων ελέγχου και του τείχους διαχωρισμού της Δ. Όχθης, τα πογκρόμ συλλήψεων και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις από το στρατό κατοχής, η συνεχιζόμενη κλοπή της γης και των φυσικών πόρων των Παλαιστινίων, οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι επιθέσεις εποίκων ακόμη και εναντίον μικρών παιδιών, η στέρηση βασικών αγαθών από τα 2.000.000 των κατοίκων της Γάζας που θεωρείται ότι μέχρι το 2020 θα έχει μετατραπεί σε περιοχή εντελώς ακατάλληλη για διαβίωση.
Ο παλαιστινιακός λαός, ωστόσο, αγωνίζεται αδιάκοπα για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του, τα ιστορικά του δικαιώματα στη γη του και την επιστροφή των προσφύγων του. Με τους αγώνες του αυτούς έχει κερδίσει το σεβασμό και την αλληλεγγύη κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου, κάθε ανθρώπου με συνείδηση σε όλο τον κόσμο. Δεδομένης της οικονομικής και στρατιωτικής στήριξης που παρέχεται στο Ισραήλ από τους ιμπεριαλιστές της Δύσης και της πλήρους ασυλίας που απολαμβάνει, ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και αντιιμπεριαλιστικός.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παραβιάζοντας τη θέση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ που καταδίκαζε τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, όχι μόνο συνέχισε τη συνεργασία αυτή με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις αλλά και την εμβάθυνε κάνοντας την Ελλάδα τη δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ με την οποία το Ισραήλ έχει υπογράψει Status Of Forces Agreement. Επίσης, η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ για την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη όχι μόνο εμπλέκει τη χώρα μας στους επικίνδυνους ενεργειακούς ανταγωνισμούς της περιοχής αλλά και προσβάλλει τις διαχρονικά φιλικές σχέσεις μεταξύ του ελληνικού και του παλαιστινιακού λαού.
Συνέπεια της περαιτέρω πρόσδεσης της Ελλάδας στο άρμα του Ισραήλ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρξε η σημαντική υποχώρηση στη χώρα μας του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Θέλοντας να καλύψουμε το κενό που έχει δημιουργηθεί αποφασίσαμε τη δημιουργία ενός μετώπου οργανωμένης στήριξης στον παλαιστινιακό λαό και στο δίκαιο αγώνα του. Προκειμένου να τιμήσουμε τη μνήμη του σπουδαίου Παλαιστίνιου αγωνιστή, συγγραφέα και δημοσιογράφου Γκασάν Καναφάνι αποφασίσαμε να δώσουμε το όνομά του στο μέτωπο αυτό και να το ονομάσουμε «Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη “Γκασάν Καναφάνι”». Ο Γκασάν Καναφάνι γεννήθηκε στην Άκκρα της υπό Βρετανική Εντολή Παλαιστίνης το 1936. Στα 12 του χρόνια έγινε πρόσφυγας μαζί με την οικογένειά του στη Δαμασκό της Συρίας. Σπούδασε Αραβική Φιλολογία και εργάστηκε αρχικά ως δάσκαλος σε παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό. Οργανώθηκε στο μαρξιστικό-λενινιστικό Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και υπήρξε εκδότης του εβδομαδιαίου περιοδικού του κόμματος “Al-Hadaf”. Συνέγραψε επίσης μυθιστορήματα, διηγήματα, πολιτικά δοκίμια και πολυάριθμα άρθρα. Δολοφονήθηκε στις 8 Ιουλίου 1972 στη Βηρυτό του Λιβάνου, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής, όταν ανατινάχτηκε το αυτοκίνητό του που πράκτορες της Μοσάντ είχαν παγιδεύσει με εκρηκτικά. Εκτός από τον ίδιο σκοτώθηκε στην επίθεση αυτή και η 17χρονη ανιψιά του.
Με βάση όλα τα παραπάνω προσκαλούμε κάθε άνθρωπο που αντιτάσσεται στο ιμπεριαλιστικό και αποικιοκρατικό έγκλημα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, κάθε προοδευτικό πολίτη που πιστεύει ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών στον αγώνα για έναν κόσμο με κοινωνική δικαιοσύνη και σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάθε έναν που θέλει να υψώσει τη φωνή του ενάντια στο ρατσισμό, τις τακτικές απαρτχάιντ και τη λογική της “συλλογικής ευθύνης’’, να ενωθεί μαζί μας σε αυτή την προσπάθεια να δώσουμε ξανά στον αγώνα των Παλαιστινίων τη θέση που του αρμόζει στο κίνημα αλληλεγγύης στη χώρα μας.
Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη «Γασσάν Καναφάνι»
Μάιος 2017