Με αφορμή τα 70 χρόνια από τη Νάκμπα δεν ξεχνάμε τί οδήγησε στην Κατοχή της Παλαιστίνης και τη μαζική έξοδο χιλιάδων Παλαιστινίων Αράβων από τη γη τους.

Στις 15 Μαΐου του 2018 συμπληρώνονται 70 χρόνια από τη μεγάλη καταστροφή (Αλ Νάκμπα) των Παλαιστινίων. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των όσων διαδραματίστηκαν από τη γέννηση του Σιωνιστικού Κινήματος μέχρι και τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ.

Σύντομο ιστορικό
-Το 1896 ο Αυστριακός Τέοντορ Χερτσλ ιδρύει το Σιωνιστικό Κίνημα, το οποίο «θέλει να μετατρέψει την Παλαιστίνη σε Εβραϊκό κράτος και, διακριτικά, να εκδιώξει τον αυτόχθονα πληθυσμό εκτός συνόρων». Το κίνημα αυτό οικοδομείται μέσα από τακτικά Σιωνιστικά συνέδρια.

-Το 1899 εμφανίζεται στο Λονδίνο μια Εβραϊκή Αποικιακή Τράπεζα που θα μετονομαστεί σε «Jewish Colonial Trust». Λειτουργεί ως εθνική τράπεζα σε όφελος του Σιωνιστικού Κινήματος. Εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα ως Bank Leumi Le-Yisrael και είναι η σημερινή εθνική τράπεζα του Ισραήλ. Το 1901 ιδρύεται στο Μπαλ το Εθνικό Εβραϊκό Ταμείο και το 1920 το Ταμείο Ανοικοδόμησης. Το πρώτο εξειδικεύεται στην αγορά ακινήτων και το δεύτερο στη χρηματοδότηση έργων υποδομής. Και αυτά τα δύο Ταμεία εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα και να αναπτύσσουν τις δραστηριότητές τους σε όφελος του Σιωνιστικού κράτους.

-Το 1917 οι Βρετανοί αποικιοκράτες αποφασίζουν να παραχωρήσουν αυθαίρετα τη γη της Παλαιστίνης με μια δημόσια επιστολή (τη «Διακήρυξη Μπάλφουρ») στον ηγέτη της Εβραϊκής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Γουόλτερ Ρότσιλντ, με την οποία τάσσονταν υπέρ της ίδρυσης μιας «Εβραϊκής Εθνικής Εστίας» απ’ τους Σιωνιστές στη γη της Παλαιστίνης. Από το 1920 οι Βρετανοί μετατρέπουν την Παλαιστίνη σε αποικία.

-Την 1η Μάη 1921 ξεσπάει μια σημαντική εξέγερση κατά της Βρετανικής διοίκησης, αλλά και κατά του Σιωνιστικού εποικισμού. Στις μάχες της Χάιφα και της Γιάφα που επακολουθούν έχουμε 95 νεκρούς και 219 τραυματίες.

-Το 1929 οι Εβραίοι έποικοι προσπαθούν για πρώτη φορά να καταλάβουν τους Αγίους Τόπους γύρω από το τζαμί Αλ Ακσά. Η γενική εξέγερση που ακολουθεί σε όλην την Παλαιστίνη έχει βαριές αιματηρές συνέπειες: 249 νεκρούς και 572 τραυματίες. Οι Σιωνιστές δεν κατορθώνουν ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο των Αγίων Τόπων.

-Το 1936 οι Παλαιστίνιοι καλούν σε γενική απεργία ενάντια στην αποικιοκρατία. Πρόκειται για την πιο μακρόχρονη απεργία στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Διαρκεί έξι μήνες και καταλήγει σε ανταρτοπόλεμο. Οι Παλαιστίνιοι κατορθώνουν ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο της υπαίθρου (εκτός των Εβραϊκών εποικισμών) και καταλαμβάνουν τις σημαντικότερες πόλεις, ανάμεσα τους τη Χάιφα, τη Γιάφα και το αρχαίο τμήμα της Ιερουσαλήμ. Η πάλη αυτή δεν στρέφεται μόνο κατά της αποικιοκρατίας, αλλά αποκτά και κοινωνικό περιεχόμενο. Υιοθετείται το σύνθημα «Η γη σ’ αυτούς που τη δουλεύουν και τα σπίτια σ’ αυτούς που τα κατοικούν».Οι Βρετανοί στέλνουν ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για να δαμάσουν την εξέγερση και εξοπλίζουν τους Εβραίους εποίκους, δημιουργώντας έτσι τις βάσεις για τον μελλοντικό ισραηλινό στρατό. Ιδρύεται η Χαγκανά και οι Μοσέ Νταγιάν και Γιγκάλ Αλόν (αργότερα στρατηγοί και υπουργοί) παίρνουν τα πρώτα τους μαθήματα ως στρατιωτικοί. Οι Εβραίοι έποικοι ιδρύουν παραστρατιωτικές μονάδες (Ιργκούν) που σαν στόχο έχουν τους Παλαιστίνιους πολίτες. Το 1939 η εξέγερση υποκύπτει. Υπάρχουν 15.000 νεκροί και τραυματίες. Ο πόλεμος της ανεξαρτησίας των Παλαιστινίων αποτυγχάνει .

Οι Σιωνιστές αξιοποιούν την αποτυχία της Παλαιστινιακής εξέγερσης για να ετοιμάσουν την ανακήρυξη του δικού τους κράτους. Δεν παραμελούν καμιά λεπτομέρεια. Η ίδρυση του κράτους τους γίνεται πάνω σε πτώματα.

-Το 1933 φτάνουν ακόμα και σε συμφωνίες με τους Ναζί (βλ. «Συμφωνία της Χάαβαρα»). Παίρνουν την εξουσιοδότηση να οργανώσουν στρατόπεδα εκπαίδευσης στην ίδια τη Γερμανία. Εκεί προετοιμάζουν τους Γερμανοεβραίους για να μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη. Μέσω της συμφωνίας της Χάαβαρα, οι πλούσιοι Γερμανοεβραίοι παίρνουν την άδεια να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στην Παλαιστίνη. Τότε μπαίνουν οι πρώτες βάσεις της μελλοντικής Εβραϊκής βιομηχανίας.

-Το σχέδιο για τη δημιουργία του Σιωνιστικού σχεδίου δεν χωράει καθυστερήσεις κι έτσι το 1940 έχουμε τη δημιουργία της Λεχί. Η Λεχί χωρίστηκε από τη Σιωνιστική τρομοκρατική ομάδα της Ιργκούν για να συνεχίσει να πολεμάει τους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ζέεβ Γιαμποτίνσκυ, τότε ανώτερος διοικητής της Ιργκούν, είχε αποφασίσει ότι η διπλωματία και η συνεργασία με τη Βρετανία θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τον Σιωνιστικό σκοπό. Ο Στερν υποστήριξε ότι ο χρόνος για τη Σιωνιστική διπλωματία είχε τελειώσει και ότι είχε έρθει η ώρα για ένοπλο αγώνα ενάντια στους Βρετανούς. Όπως και άλλοι Σιωνιστές, αντιτάχθηκε στη Λευκή Βίβλο του 1939 , η οποία περιόριζε τόσο την Εβραϊκή μετανάστευση όσο και την Εβραϊκή αγορά γης στην Παλαιστίνη. Για τον Στερν, «δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ του Χίτλερ και του Τσάμπερλεϊν». Ο Στερν και οι οπαδοί του έβλεπαν τους Βρετανούς σαν εχθρούς, οι οποίοι παρεμπόδιζαν τη δημιουργία της γης του Ισραήλ, και τους Ναζί σαν τους εχθρούς των εχθρών τους. Ο Στερν ήθελε να ανοίξει την Παλαιστίνη σε όλους τους Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη και το θεωρούσε ως το πιο σημαντικό ζήτημα για τη δημιουργία του Ισραήλ. Ήξερε όμως πως η Βρετανία δεν θα το επέτρεπε ποτέ αυτό. Ως εκ τούτου, κατέληξε πως οι Γισούβ (οι Εβραίοι που ζούσαν στην Παλαιστίνη) έπρεπε να πολεμήσουν τους Βρετανούς αντί να τους υποστηρίξουν στον πόλεμο.

-Στις 9 Απρίλη του 1948 περίπου 120 παραστρατιωτικοί των σιωνιστικών ομάδων της Ιργκούν και της Λεχί (Συμμορία του Στερν) εισβάλλουν στο Παλαιστινιακό χωριό Ντέιρ Γιασίν και δολοφονούν πάνω από 200 αμάχους, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά. Ένοπλοι της ακροδεξιάς Σιωνιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Ιργκούν μαζί με το φασίστικο τάγμα της Λεχί, έκαναν επιδρομή στο χωριό και τους κατακρεούργησαν. Οι Σιωνιστές τρομοκράτες ήταν και οι ίδιοι που παρουσίασαν στον υπόλοιπο κόσμο, μέσω του τύπου, τις σορούς των θυμάτων. Μια τακτική κίνηση των κατακτητών στο πλαίσιο της πρόθεσης που είχαν εξαρχής, που εν ήταν άλλη από την κατάκτηση της Παλαιστίνης. Τη σκυτάλη παρέλαβε η τρομοκρατική «προειδοποίηση» στη Γιάφα και άλλες Αραβικές κοινότητες. Με μεγάφωνα τοποθετημένα σε φορτηγά διαλαλούσαν ότι ο πληθυσμός είχε δύο επιλογές: είτε να εγκαταλείψει την περιοχή, παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, είτε να έχει το τέλος των κατοίκων του Ντέιρ Γιασίν.

Κάπως έτσι ο Αραβικός πληθυσμός οδηγήθηκε και υπό την Σιωνιστική τρομοκρατία προς τον μεγάλο διωγμό και την εγκατάλειψη της γης του και των σπιτιών του.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Σιωνιστές υποστηρίζουν πως αυτοί είναι οι ηθικοί κληρονόμοι των Εβραίων-θυμάτων του Ναζισμού. Η μαζική μετανάστευση Ευρωπαίων Εβραίων που οργανώνεται μετά τον πόλεμο, οξύνει σε τέτοιο βαθμό την ένταση ανάμεσα στις δύο πληθυσμιακές ομάδες της Παλαιστίνης, ώστε ο ΟΗΕ, επεμβαίνοντας το 1947, προτείνει το διαμοιρασμό της περιοχής. Εκείνη την εποχή οι Εβραίοι αποτελούσαν το ένα τρίτο του πληθυσμού και δεν κατείχαν παρά το 7% των εδαφών. Η συμφωνία του διαμοιρασμού τους παραχωρεί το 60%. Το σχέδιο αυτό ήθελε να δημιουργήσει τρεις περιοχές: ένα Αραβικό κράτος στο 40% των εδαφών με μια μειονότητα 10.000 Εβραίων, μια διεθνή ζώνη γύρω απ’ την Ιερουσαλήμ με μια μικρή πλειοψηφία Αράβων, και ένα Εβραϊκό κράτος με μια μικρή πλειοψηφία Εβραίων στα χαρτιά, επειδή στην πραγματικότητα είχαν ξεχάσει να συνυπολογίσουν τους Βεδουίνους Παλαιστίνιους στον υπόλοιπο Αραβικό πληθυσμό.

Επρόκειτο δηλαδή για ένα «Εβραϊκό» κράτος με μια Αραβική πλειοψηφία. Οι Παλαιστίνιοι χαρακτηρίζουν το σχέδιο άδικο και το απορρίπτουν. Οι Σιωνιστές θεωρητικά το αποδέχονται, αλλά στη διάρκεια του πολέμου που ακολουθεί το 1948 κατακτούν μια περιοχή πολύ μεγαλύτερη απ’ αυτήν που είχε προβλεφθεί αρχικά. Ανακηρύσσεται, λοιπόν, μονομερώς η ανεξαρτησία και εκδιώκεται από το Εβραϊκό κράτος η τεράστια πλειοψηφία των Παλαιστινίων που αποτελούν σήμερα τα τέσσερα εκατομμύρια των προσφύγων στην Ιορδανία, τον Λίβανο και άλλες χώρες. Η νομοθεσία του νεοσύστατου κράτους απαγορεύει την επιστροφή των Αράβων, την ίδια ώρα που όλοι οι Εβραίοι του κόσμου καλούνται «να επιστρέψουν στο Ισραήλ».

Το έγκλημα ολοκληρώνεται και κάπως έτσι έρχεται η μεγάλη καταστροφή των Παλαιστινίων(Αλ Νάκμπα). Η απομάκρυνση ενός ολόκληρου λαού από την πατρίδα του, ο διωγμός των κατοίκων 531 πόλεων και χωριών από τα σπίτια τους το 1948, ενώ αποτελούσαν το 85% των κατοίκων της χώρας που πλέον ονομάζεται Ισραήλ. Τα σπίτια τους κι οι περιουσίες τους αποτελούν το 92% του Ισραήλ. Το 70% των Παλαιστινίων έγιναν πρόσφυγες και ο αριθμός τους ανέρχεται σήμερα στους 5.200.000 ανθρώπους, εκ των οποίων λιγότεροι από 4 εκατομμύρια έχουν καταγραφεί στα αρχεία των Ηνωμένων Εθνών που προσφέρουν όλο και λιγότερες βοήθειες κάθε χρόνο για την επιβίωσή τους.

Σήμερα, 70 χρόνια μετά τη μεγάλη καταστροφή της Παλαιστίνης, ο αγώνας για την απελευθέρωσή της είναι πιο επιτακτικός από ποτέ. Οι επιπτώσεις της Κατοχής που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι Κατοχή είναι φοβερές και δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο να κλείσουμε τα μάτια και να μείνουμε σιωπηλοί. Οι περιορισμοί στη μετακίνηση λόγω των δεκάδων σημείων ελέγχου και του τείχους διαχωρισμού της Δ. Όχθης, τα πογκρόμ συλλήψεων και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις από τον στρατό Κατοχής, η συνεχιζόμενη κλοπή της γης και των φυσικών πόρων των Παλαιστινίων, οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι επιθέσεις εποίκων ακόμη και εναντίον μικρών παιδιών, η στέρηση βασικών αγαθών από τα 2.000.000 των κατοίκων της Γάζας που θεωρείται ότι μέχρι το 2020 θα έχει μετατραπεί σε περιοχή εντελώς ακατάλληλη για διαβίωση, αποτελούν μερικούς μόνο από τους λόγους που επιβάλλουν την επιτακτική ανάγκη υποστήριξης και ενίσχυσης του Παλαιστινιακού Αγώνα.

Ο Παλαιστινιακός λαός, ωστόσο, αγωνίζεται αδιάκοπα για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του, τα ιστορικά του δικαιώματα στη γη του και την επιστροφή των προσφύγων του. Με τους αγώνες του αυτούς έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αλληλεγγύη κάθε ελεύθερα σκεπτόμενου κι ευσυνείδητου ανθρώπου σε όλον τον κόσμο. Δεδομένης της οικονομικής και στρατιωτικής στήριξης που παρέχεται στο Ισραήλ από τους ιμπεριαλιστές της Δύσης και της πλήρους ασυλίας που αυτό απολαμβάνει, ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και αντιιμπεριαλιστικός.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παραβιάζοντας τη θέση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ που καταδίκαζε τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, όχι μόνο συνέχισε τη συνεργασία αυτή με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, αλλά και την εμβάθυνε κάνοντας την Ελλάδα τη δεύτερη χώρα μετά τις ΗΠΑ, με την οποία το Ισραήλ έχει υπογράψει Status Of Forces Agreement. Επίσης, η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ για την κατασκευή του αγωγού «East Med» που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη όχι μόνο εμπλέκει τη χώρα μας στους επικίνδυνους ενεργειακούς ανταγωνισμούς της περιοχής, αλλά και προσβάλλει τις διαχρονικά φιλικές σχέσεις μεταξύ του Ελληνικού και του Παλαιστινιακού λαού.

Το Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη «Γασσάν Καναφάνι» τιμά την ημέρα μνήμης της καταστροφής των Παλαιστινίων και καλεί σε Αντιιμπεριαλιστικό αγώνα από τις τάξεις του, για την ενδυνάμωση και τη στήριξη της Παλαιστινιακής Αντίστασης που είναι η μόνη που μπορεί να φέρει την επιθυμητή για όλους δικαιοσύνη. Παράλληλα καταδικάζει την Ελληνική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και καλεί όλον τον Ελληνικό λαό να αντιταχθεί στην υποτέλεια και στα Σιωνιστικά σχέδια που υπηρετεί η κυβέρνηση.

Καλούμε κάθε φίλο της Παλαιστίνης και της Παλαιστινιακής Αντίστασης να έρθει στην προγραμματισμένη συγκέντρωση που καλεί η “Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό” στις 15 Μάη και ώρα  18:00μμ με κατεύθυνση τις Πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Προσυγκέντρωση στο Μέγαρο Μουσικής

Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη
«Γασσάν Καναφάνι»