Αθήνα, 17 Ιανουαρίου 2020
Μετά την ανακοίνωση δια στόματος του δικηγόρου του Λόρδου Ρότσιλντ,Νίκου Δένδια, πως η Ελλάδα θα στείλει στρατεύματα στη Λιβύη στο πλευρό του Χαφτάρ, η χώρα μπλέκεται και με τη βούλα σε έναν σχεδόν παγκόσμιο πόλεμο δι’ αντιπροσώπων, ο οποίος διεξάγεται άτυπα εδώ και περίπου μια δεκαετία, αλλάζοντας συνεχώς ισορροπίες και συμμαχίες. Ο Στρατηγός Χαφτάρ, ο οποίος έχει συνάψει πλήρης συμμαχία με το Ισραήλ, παίρνει κάθε υποστήριξη όπως την στρατιωτική εκπαίδευση και την παραχώρηση οπλισμού για τους μαχητές του.
Η υπό σιωνιστική εξάρτηση χώρα μας, με αφορμή την επικείμενη αποστολή στρατευμάτων της Τουρκίας στην Λιβύη και με σκοπό να συμβάλλει στην διαφύλαξη του σχεδίου για την δημιουργία του Αγωγού East Med, που βρίσκει ως εμπόδιο την συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, προβαίνει στην πρωτοφανή αυτή απόφαση, ανεβάζοντας τους τόνους και βάζοντας τον λαό (τον δικό της και όχι μόνο) σε περιπέτειες.
Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι, τόσο στην περίπτωση της παρέμβασης στη Λιβύη, όσο και στην περίπτωση της αποστολής των οπλικών συστημάτων Πάτριοτ στη Σαουδική Αραβία. Ακόμη και καθαρά λογιστικά να προσεγγίσει κανείς το ζήτημα, διαπιστώνει πως το κόστος τέτοιων κινήσεων είναι δυσβάσταχτο, για μια χώρα μάλιστα σαν την Ελλάδα, χρεοκοπημένη, φτωχοποιημένη, με βασικές ελλείψεις σε υποδομές και παροχές.
Οι αποφάσεις της ελληνικής πολιτικής εξουσίας έρχονται ως φυσική συνέχεια της υποτέλειας της χώρας μας στον Ιμπεριαλισμό και τον Σιωνισμό και κατ’εντολή τους.
Η δικαιολογία είναι πάντα η «υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος,» κυρίως «απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.» Όμως οι κινήσεις αυτές όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την τουρκική επιθετικότητα, αλλά την ενθαρρύνουν: Χρωματίζουν όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου σαν φιλέτο, το οποίο οι διάφοροι τοπικοί και παγκόσμιας εμβέλειας παίκτες οφείλουν να διεκδικήσουν μέχρι τελευταίας μπουκιάς. Κινήσεις σαν αυτές οξύνουν τους εθνικούς ανταγωνισμούς, αλλά όχι με τρόπο που ωφελεί την ειρήνη δια της αποτροπής. Δεν πρόκειται για μια περίπτωση επίθεσης ως μορφή της καλύτερης άμυνας, αλλά για το άνοιγμα νέων μετώπων, την εμπλοκή με νέους αντιπάλους κι επομένως την έκθεση σε μεγαλύτερους κινδύνους, το άπλωμα των δυνάμεων μακριά από τα πραγματικά σύνορα.
Τέτοια ανοίγματα είναι που φέρνουν τις εθνικές τραγωδίες σε κράτη αυτού του βεληνεκούς!
Καταδικάζουμε απερίφραστα την τακτική επιλογή της ελληνικής εξουσίας να εμπλακεί στρατιωτικά στον λιβυκό πόλεμο με σκοπό την αποκόμιση οφέλους για το Ισραήλ. Ακόμη κι αν πρόκειται για έναν πόλεμο που μας αφορά ή που περιέχει διακυβεύματα που άπτωνται ενός αισθήματος δικαίου, το καιροσκοπικό κίνητρο του να «μπούμε στο μάτι» της Τουρκίας, είναι απαράδεκτο. Η δε επέμβαση καθαυτή, πραγματοποιούμενη υπό αυτούς τους όρους, βάζει την Ελλάδα για τα καλά στο κλαμπ των αρπακτικών, ως μικρότερο μέλος της λυκοσυμμαχίας, το οποίο την καθιστά αναλώσιμη, ευπρόσβλητη και δυνητικά τη θέτει στο στόχαστρο ακόμη και των ισχυρότερων υποτιθέμενων συμμάχων της.
Καλούμε τις υγιείς πατριωτικές διεθνιστικές δυνάμεις της χώρας μας, να απαντήσουν με κάθε τρόπο σε αυτούς τους σχεδιασμούς, με αντιπολεμικές- Αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις.
Καλούμε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να πάρουμε πίσω την χώρα μας. Γιατί μπορεί να ζει κάποιος μία φυσιολογική ζωή, αλλά τι να την κάνει αν δεν έχει ελευθερία;
Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη
«Γασσάν Καναφάνι»
